Imię / Nazwisko / Kryptonim:
Jedna z tych trzech (opcjonalnie, jeśli nie wybierze się przydomku, dwóch) nazw musi być pełnym nickiem, który user posiada na forum.
Wiek:
Pomiędzy tagi [age] należy wprowadzić datę urodzenia lub pozostawić jako "Nieznany.".
Aktywność: Lista aktywności gracza w Ninmu i Tankyuu. Nie wymaga własnoręcznego aktualizowania.
Biografia: Opcjonalne. Wymagana zgodność z opisem świata.
Opis:
Charakterystyka bohatera powinna obejmować wygląd zewnętrzny, typowe zachowanie oraz zalety i wady.
Uzbrojenie:
Wszelkie przedmioty przeznaczone do walki powinny zostać szczegółowo opisane w tym punkcie. Żeby dokonać ich wyboru, trzeba skierować się do Zbrojowni.
Batsu: Opcjonalne. W tym miejscu zamieszczane są grupy, do których należy postać. Więcej informacji tu.
Statystyki:
Opisują je dwie cechy główne, dzielące się na kolejne, bardziej szczegółowe, tzw. "podcechy" (nazywane również cechami pobocznymi).
Główne:
• Ten - Siła psychiczna (duchowa). Odpowiada przede wszystkim za talenty bojowe.
• Chi - Siła fizyczna (cielesna). Reprezentuje indywidualne walory ciała.
Poboczne (oparte na Ten):
• Shageki (Marksmanship) - posługiwanie się bronią palną i dystansową (kusze, łuki itp.).
• Kenjutsu (Swordmanship) - posługiwanie się mieczami.
• Hakuda (White Hits) - walka wręcz.
• Fuketsugei (Impure Arts) - posługiwanie się bronią improwizowaną lub taką, która nie zalicza się do palnej i mieczy.
Poboczne (oparte na Chi):
• Siła - Odpowiada za podnoszenie ciężarów, umiejętność wysokiego/dalekiego skakania, obrażenia zadawane przez broń białą i ataki wręcz.
• Szybkość - Zwinność, szybkość reakcji i poruszania się. Odpowiada za uniki, częstotliwość ataków i mobilność.
• Witalność - Ogólna kondycja fizyczna. Jej wysokość określa odporność na ból, wytrwałość i zdolność do regeneracji.
Na cechy główne ma się do rozdysponowania łącznie 6 punktów. Ilość przyznana na każdą z nich jest jednocześnie pulą punktów na cechy poboczne.
Maksymalny poziom podcechy wynosi "2" w Ten i "3" w Chi (punkty można również wykorzystać przy wykupowaniu podwładnych, gdzie zamieniają się w punkty frakcji, "PF").
Istnieje możliwość ustalenia poziomu podcech Chi na "-1" lub "-2" w celu uzyskania dodatkowych punktów. Wartość "-1" odpowiada sporej ułomności, zaś "-2" całkowitemu brakowi dostępu. Przykład: Siła na poziomie "-1" oznacza zdechlaka, a "-2" osobę całkowicie sparaliżowaną. Podobnie przedstawia się ograniczenie szybkości. Poziom Witalności to minimalnie "-1". Najczęściej symbolizuje jakąś ciężką, nieuleczalną chorobę.
Na koniec wypada zaznaczyć, że możliwości bohaterów gry bardziej odpowiadają realiom mang i anime, niż świata rzeczywistego. Pełne opisy statystyk opartych na Chi można znaleźć tutaj.
Statystyki są zaledwie podstawą, na której wznoszą się wspaniałości przeznaczone dla ludzi Babilonu. Każdy z nich ma dostęp do jednej ze szkół magii, w której rozwija własne zaklęcia na kolejnych poziomach doświadczenia. Poza tym, dysponują również Eisai podnoszącymi możliwości bojowe.
Opis rodzajów mocy dostępnych bohaterom Tenchi znajduje się w FAQ.
Szkoła magii: W tym miejscu należy podać nazwę wybranej przez siebie szkoły magii z listy podanej poniżej:
• Lumbre - magia ognia.
• Escarcha - magia lodu.
• Polvo - magia ziemi/transmutacji.
• Viento - magia powietrza/przestrzeni.
• Tormenta - magia błyskawicy.
• Sombra - magia cienia/imitacji.
• Encender - magia światła/leczenia.
Typ: Wyróżniamy dwie podstawowe odmiany zealotów:
- Alumno (częstszy typ zealotów, którzy kształt swojej magii nadają żmudnymi szkoleniami, z reguły władają bardziej skomplikowanymi zaklęciami)
- Origen (rzadszy typ zealotów, którzy swoje zdolności rozwijają instynktownie, z reguły władają gwałtowniej działającymi zaklęciami)
Krąg 1: Zaklęcie tego kręgu (poziomu, stopnia zaawansowania) jest czymś, co powinno być głównym narzędziem magicznym zealoty. Jako absolutna podstawa, z której wynikają pozostałe, późniejsze techniki magiczne, nie wymaga ani słowa inkantacji.
Przykład: Czarodziej polegający na dystansowych atakach ze szkoły Lumbre może korzystać z ognistych kul wywoływanych ruchem ręką.
[ Dostępne na poziomie pierwszym. ]
Krąg 1: Kolejna zdolność magiczna podstawowego poziomu. Bierze się zwykle z samodzielnych studiów opartych na doświadczeniu. Również nie wymaga podania inkantacji.
Przykład: Czarodziej polegający na dystansowych atakach ze szkoły Lumbre może tworzyć ognisty wir, który otacza jego przeciwnika i go unieruchamia.
[ Dostępne na poziomie drugim. ]
Krąg 2: Zaawansowana i potężniejsza magiczna formuła, wymagająca do aktywacji wypowiedzenia krótkiej inkantacji słownej.
Przykład: Czarodziej polegający na dystansowych atakach ze szkoły Lumbre może wzywać ognistego feniksa, który przez określony czas spełnia jego polecenia.
Rozwój statystyk: +1 do dowolnej cechy Ten, Chi lub do punktów frakcji.
[ Dostępne na poziomie trzecim. ]
Krąg 3: Ostateczna i najpotężniejsza manifestacja magii zealoty. Wymaga ofiary z własnej krwi i dość długiej inkantacji słownej, wspartej odpowiednimi gestami.
Przykład: Czarodziej polegający na dystansowych atakach ze szkoły Lumbre może sprowadzić deszcz meteorytów.
Rozwój statystyk: +1 do dowolnej cechy Ten, Chi lub do punktów frakcji.
Eisai:
Zealoci są poddawani skomplikowanym rytuałom, mającym obronić ich przed wszelkimi zagrożeniami. Objawiona protekcja przybiera zazwyczaj formę magicznych Eisai. Każdy bohater wybiera jedno na poziom:
Poziom 0
→ Vista (Vision) - bohater obdarzony tą techniką jest w stanie na pierwszy rzut oka rozpoznać, czy ktoś jest człowiekiem, czy nadczłowiekiem.
→ Arreglar (Patch up) - dzięki wykorzystaniu surowej, magicznej energii, bohater potrafi szybko zamykać własne rany. Efekt jest zbliżony do tego, jakby miało się pozakładane profesjonalne opatrunki. Skuteczność tej techniki potęgowana jest przez znajomość medycyny.
Poziom 1
→ Medrar (Thrive) - magia na stałe zwiększa Siłę lub Szybkość postaci o 1 punkt (nie ma to wpływu na wartość Chi i zapisuje się na zasadzie cecha+1). Raz dokonanego wyboru nie można zmienić.
→ Innato (Inborn) - część zealotów podczas swojego szkolenia odkrywa, że stać ich na więcej niż pozostałych. Posiadacz Innato potrafi rzucać dodatkowe zaklęcie pierwszego kręgu.
Poziom 2
→ Hierro (Iron) - magiczna energia tworzy ochronną barierę na skórze zealoty. Im wyższa Witalność, tym skuteczniejsza ochrona.
→ Sonido (Sound) - wspomagana magią technika ruchowa, sprawiająca, że atakujący może "zniknąć" sprzed oczu obserwatora i pojawić się nawet kilka metrów dalej. Jej skuteczność zależy od Szybkości.
Poziom 3
→ Guarda (Ward) - moce nadludzi nie są w stanie bezpośrednio zranić posiadacza tego potężnego daru.
→ Indizar (Index) - dzięki wyczerpującym studiom i trenowaniu umysłu, bohater posiadł umiejętność rzucania kolejnego zaklęcia drugiego kręgu.
Czary, które gracz umieści w karcie swojego bohatera mogą być unikalne lub powszechne. Jeżeli nazwa zaklęcia zostanie pokolorowana na zielono, pozostali bohaterowie z tej samej szkoły magii, będą mogli je wstawiać do własnych kart, jakby sami je wymyślili.
Opis:
Średniego wzrostu (178 cm), dobrze zbudowany. Ma dłuższe, śnieżnobiałe włosy opadające na ramiona i nieco na oczy. Biel jego włosów wiąże się z jego pochodzeniem, a raczej miejscem w którym pobierał nauki. Podobnie jest z niezwykle "czystymi", błękitnymi oczami. Na sobie ma Θ.
Selim mimo tego, że jest stosunkowo młody wiele podróżował, a co za tym idzie wiele widział i doświadczył. Z różnych miejsc i różnych sytuacji czerpał wiedzę, którą wykorzystuje obecnie. Niektórzy patrząc na niego z boku zastanawiają się czy przypadkiem nie mają do czynienia z kimś innym, z osobą znacznie starszą, nie koniecznie dojrzałą, jednak szalenie inteligentną i przebiegłą. Jest wzrokowcem i jest w stanie zauważać masę szczegółów, z pozoru nie widocznych dla innych i wydawać by się mogło nawet nie istotnych. Dzięki temu w walce potrafi być nie przewidywalny i nad wyraz skuteczny. Pozornie może wydawać się, że w kontaktach z innymi jest nie rozgarnięty, kulturalny, a miejscami nawet fajtłapowaty. Nie mniej jednak to tylko pozory. Wszystko dla zmylenia, w celu nie pokazania "prawdziwego ja". Jeżeli miał by ktoś okazje rozmawiać właśnie z "tym" Selimem, zapewne byłby to osoba, która następnie potrzebowała by paru tygodni na dojście do siebie. Starając się zawsze zachowywać spokój brnie przez wszystkie przeciwności losu do przodu dając niekiedy z siebie więcej niż to jest możliwe.
Uzbrojenie:
• Majątek: 0 KUA
Selim na plecach nosi Spathę ze zdobioną dziwnymi, nieczytelnymi napisami rękojeścią. Przy prawym boku nosi nieodłącznego Dragoona, który jako jeden z niewielu, jak nie jedyny jest koloru nieba tuż przed burzą. Stąd też jego zdobienia. Przy lewym natomiast znajduje się wierny Singer, który jest zdobiony podobnymi wzorami co Spatha. W swoim ekwipunku Selim posiada także Senryuu, nie używanego bez potrzeby, wyjątkowego, bo będącego nieco mniejszych rozmiarów niż zwykle spotykane.
Krąg 1: Koori Ga Hatte Imasu
- Ręka lub obie ręce Selima w mgnieniu oka pokrywa się lodem składającym się z niewielkich płytek. Użytkownik kierując/robiąc wymach ręką, lub rękoma, w stronę przeciwnika, czy też jakiegoś przedmiotu, "uwalnia" lód pokrywający dłonie. Lodowe, niezwykle ostre płytki pędzą w stronę, w którą zostało skierowane zaklęcie, powodując obrażenia mechaniczne oraz lekko zamrażając "dotknięte" miejsca.
Można też wykorzystywać to zaklęcie w inny sposób, nie "uwalniając" go z rąk.
Eisai: Do poprawy. → Św. Helena - utwardza palce bohatera do tego stopnia, że przypominają one gwoździe. Można nimi zadawać rany kłute, chwytać się niewiarygodnych miejsc itd.
Ostatnio zmieniony przez Lorgan 20-05-2017, 14:00, w całości zmieniany 20 razy
Imię / Nazwisko / Kryptonim:
André / Kimen / Złoty Baptysta
Wiek:
Nieznany.
Opis:
Przeciętnej budowy mężczyzna z krótkimi blond włosami i małym warkoczykiem za prawym uchem. Chodzi ubrany w luźne, kremowe koszule i sztruksy w tym samym kolorze lub w jasny dobrze skrojony garnitur. Gdy jest słonecznie, nosi stylowe ciemne okulary.
Kimen jest pewny siebie i szczery. Zachowuje się jak profesjonalista i wykonuje rozkazy przełożonych bez szemrania. Nie lubi używać broni innej niż palna. Kłóci się to z jego sposobem na życie. Nie lubi ryzykować bez potrzeby.
Uzbrojenie:
• Majątek: 0 KUA
• Dwa złote pistolety
Opis:
Zealot to niezbyt wysoka dziewczyna, raczej o filigranowej posturze. Otwartą, okrągłą twarz zdobi para szarych oczu. Ciemnobrązowe włosy najczęściej ma związane w niesforny kucyk, który sięga jej do łopatek.
Dziewczyna lubi przede wszystkim wygodę, dlatego jej ubranie nie jest wykonane z ciężkich materiałów. I bynajmniej nie zakrywa wiele. Bez ramiennik w kolorze dojrzałej wiśni, krótkie, czarne spodenki. Jedyną, niegorszącą częścią jej stroju były buty. Skórzane, sięgające do połowy łydki. „Ładne” jak zwykła o nich mówić Naoko. Również czarne. „Ci wyżej” nie chcieli zezwolić na inne. I tak dziwne, że pozwolili paradować dziewczynie w prawie samej bieliźnie.
Co się tyczy charakteru szatynki, wcale nie jest zmienny niczym pogoda, co zwykle zarzuca się płci pięknej. Fausset podchodzi do życia lekko, nawet bardzo. I pozytywnie. Przecież świat nie jest taki straszny. Cierpi na syndrom małej dziewczynki, przez co robi tylko to, co się jej podoba. Nie interesuje się zbytnio polityką i tym podobnym. Najbardziej lubi lizaki o smaku wiśniowym, które pałaszuje przy każdej możliwej okazji. Gada jak najęta, bo lubi gadać. Jednak nawet ona wie, iż czasami milczenie jest złotem.
Zazwyczaj przebywa na dachach i tym podobnym obiektach, gdyż tylko tam można ujrzeć „prawdziwe niebo”. Pomijając jej roztrzepanie i lekceważący stosunek do swojego bezpośredniego przełożonego, Fausset jest oddanym Zealotem. Ne pytajcie dlaczego ta dziewczyna wstąpiła w szeregi prywatnej armii inkwizytorów Babilonu.
W bezpośrednim starciu przeistacza się w inną kobietą. Chłodna, brutalna i nieznająca miłosierdzia. Zdecydowana i ciut przerażająca. Sadystka powiadasz? A któż nim tak naprawdę nie jest?
Uzbrojenie:
• Majątek: 200,000 KUA
Zealot, jak to na prawdziwego Zealota przystało, nosi przy sobie broń palną. Są to urocze dwa pistolety, zawieszone na skórzanych pasach na udach. Warto dodać, iż zawieszone są na stalowych łańcuszkach [o średnicy 1,5 cm], które przymocowane są bezpośrednio do czarnej skrzyneczki zawieszonej na dole pleców dziewczyny, a dokładniej, na pasku od spodni. Każdy z łańcuchów ma długość pięciu metrów [od razu powiem, iż nie mam pojęcia jak to ustrojstwo zmieściło się w małej skrzyneczce 10x5x2cm]. Żeby nie było, łańcuszki są srebrne. Naoko brzydzi się złotem.
A w cholewie buta ma mały sztylecik.
Krąg 1: Hite dasshu
- Ręce dziewczyny od palców do połowy przedramienia pokrywają się ogniem. Dzięki temu jej uderzenia zadane w walce wręcz zadają większe obrażenia, dodatkowo skóra przeciwnika doznaje poparzeń. W zależności od ilości uderzeń, stopień poparzenia wzrasta.
Danse de la mort Tournez en cendres des âmes épanouissement
Trempez votre doigt dans une goutte de sang
Soulevez votre cri vers au ciel
Dans la danse infernale de la mort
- Zealotka obracała się dookoła własnej osi, kreśląc czubkiem buta na podłożu krąg. Następnie składa ręce w geście modlitewnym. Przy ostatnim wersie inkantacji w jej oczach pojawiają się płomienie, a na linii kręgu pojawia się wysoka ściana ognia. Gwałtownym ruchem rozpościera ramiona, a płomienie rozchodzą się w kształcie okręgu na odległość 10 metrów. Wszystko w jego granicy zostaje zmienione w popiół, a przeciwnik, jeżeli udało mu się przeżyć, nie jest w stanie dalej prowadzić starcia z powodu licznych poparzeń całego ciała (najczęściej są to poparzenia skóry, rzadko dochodzi do poparzeń wewnętrznych organów).
Eisai:
→ Vista (Vision) - bohater obdarzony tą techniką jest w stanie na pierwszy rzut oka rozpoznać, czy ktoś jest człowiekiem, czy nadczłowiekiem.
→ Medrar (Thrive) - magia na stałe zwiększa Siłę lub Szybkość postaci o 1 punkt (nie ma to wpływu na wartość Chi i zapisuje się na zasadzie cecha+1). Raz dokonanego wyboru nie można zmienić.
Ostatnio zmieniony przez Lorgan 20-05-2017, 14:01, w całości zmieniany 29 razy
Imię / Nazwisko / Kryptonim:
Leanai / Sveinsson / -
Wiek:
Nieznany.
Biografia: Brak.
Opis:
Leanai to dość wysoki (182cm) mężczyzna o dobrej, wysportowanej sylwetce. Krótkie postawione czarne włosy oraz jasne błękitne oczy, które dodają mężczyźnie uroku. Jednakże na jego twarzy maluje się szyderczy uśmiech. Tak Leanai w gruncie rzeczy to pies na walkę. Nieważne, czy jest to kobieta czy dziecko lub starzec, byle zapewnił mu odrobinę rozrywki.
Jest on urodzonym aktorem, potrafi zagrać każdego. Sprzedać siebie jako uczynnego, miłego i sympatycznego dżentelmena by niedługo potem wpakować ofierze kulkę w głowę, gdy ta stanie się nieprzydatna. Jest on obojętny na cudze troski i problemy, nie obchodzi go też nic co nie ma związku z jego osobą. Nie traci czasu na błahostki a swoją prace zawsze wykonuje do końca.
Przeważnie pracuje sam jednak zdarza mu się wykonywać robotę z "partnerem". Jednakże gdy on okaże się nieudolny lub zostanie schwytany, Leanai nie bawi się w odbijankę czy pouczanie. Zwyczajnie eliminuje osobę, która go spowalnia.
Zazwyczaj można go zobaczyć ubranego w ciemno granatowy garnitur.Zawsze też nosi ze sobą brązowy futerał(rozpisze się w uzbrojeniu).
Mimo, że jest z niego kawał sukinsyna można nawiązać z nim pozytywne relacje, lepiej mieć go za sojusznika niż wroga.
Uzbrojenie:
• Majątek: 0 KUA
W brązowym futerale znajdują się:
• karabin wyborowy M21-Karabin M21 jest indywidualną bronią samopowtarzalną. Zasada działania oparta o wykorzystanie energii gazów prochowych odprowadzanych przez boczny otwór lufy. Ryglowanie przez obrót zamka. Mechanizm spustowy umożliwia strzelanie ogniem pojedynczym. Zasilanie z dwurzędowych magazynków pudełkowych o pojemności 20 naboi. Lufa zakończona tłumikiem płomieni. Broń jest wyposażona w celownik optyczny Leatherwood 3-9 x 46 (ART). Celownik optyczny jest uzupełniany przez mechaniczne przyrządy celownicze składające się z muszki i celownika krzywiznowego z przeziernikiem. Skuteczny zasięg 800m.
• 2 rewolwery typu "Dragoon".
• Zestaw linek i żyłek różnych grubości, o łącznej długości 0.5km.
• zestaw składający się z 5 brzytw w całości wykonane ze stali nierdzewnej-posrebrzanie.
Krąg 1: Lár Marbh (Martwe Centrum).
Przeciwnik musi znajdować się w promieniu 150m od mężczyzny, by zaklęcie mogło się udać. Działanie jest stosunkowo proste, Leanai lokalizując przeciwnika wystawia ku niemu rękę i chwile się skupia. Następnie zaciska dłoń a w przeciwnika z czterech stron uderza cieniutka fala powietrza, która jest w stanie przeciąć go na pół. Jednakże im dalej znajduje się przeciwnik tym słabszy efekt ma zaklęcie.
Eisai: Do poprawy. → Św. Teresa - babilońska wersja Ikusaiji. Po wybraniu tego uroku bohater znosi efekty ran, jakby jego Witalność była wyższa o 1.
Ostatnio zmieniony przez Lorgan 14-03-2018, 08:57, w całości zmieniany 7 razy
Biografia:
Niegdyś pracowniczka firmy „Shina & Takeo Inoki – Prywatne Biuro Bezpieczeństwa”. Podczas jednej z misji Takeo – jej partner w pracy jak i w życiu – zginął. Jego śmierć miała ogromny wpływ na psychikę Shiny, która uległa całkowitemu przekształceniu. Po pomszczeniu śmierci bliskiej osoby, kobieta zmieniła swój wizerunek, by nie utożsamiano jej z pracowniczką Prywatnego Biura Bezpieczeństwa. Nowe życie, nowy wygląd, nowy charakter.
Opis:
Shina to kobieta o nienagannej figurze, wzrostu ok. 1,70m. Kiedyś włosy czarne, teraz ciemny blond. Zawsze upięte w wysoki kucyk sięgający pasa. Jedynie przy twarzy swobodnie puszczone są dwa kosmyki. Odziana jest w top bez ramiączek, wojskowe spodnie do kolan i kozaki na wysokim obcasie. Całości dopełnia płaszcz do połowy łydek, własnoręcznie przez Shinę pozbawiony rękawów.
W poprzednich latach praca w Prywatnym Biurze Bezpieczeństwa nauczyła jej bezbłędnego posługiwania się mieczami. Wykonywanie zlecanych misji wyrobiło w niej zimną krew, zaś śmierć bliskiej osoby z ręki wroga nauczyła zabijać bez mrugnięcia okiem i wyrzutów sumienia. Przez to Shina wyzbyła się również jakiegokolwiek współczucia dla innych. Stanowcza, zimna i obojętna kobieta, która martwi się tylko o swoje interesy i pełną paczkę papierosów. Cechuje ją również umiłowanie do wszelkiej broni białej w takim stopniu, w jakim zwykła kobieta uwielbia biżuterię.
Jej wadą jest głównie przekupstwo, o ile nie kłóci się to z jej zadaniem do wykonania.
Uzbrojenie:
• Majątek: 200,000 KUA
Na plecy Shina wkłada specjalne pasy z uchwytami na dwa sejmitary, które są jej nieodłącznymi towarzyszami. Do prawego uda ma przypięty pistolet – Crucix. Do lewego zaś Watchera. Za pasem, z tyłu, posiada dodatkowo mały sztylet oraz nóż typu Finka.
Krąg 1: Wagami Chiyu
– Czar leczący wszelkie rany przez dotknięcie zranionego miejsca.
Asporto Vitae
- Czar uruchamiany jest słowami inkantacji: „Exura Gran Vitasio”. Zealotka może użyć go najwyżej z odległości kilkunastu centymetrów. Zaklęcie polega na wyssaniu energii życiowej z przeciwnika i wchłonięciu samemu. Ofiara czuje się podobnie jak po zażyciu trucizny, odzywają się stare schorzenia czy kontuzje, natomiast Insoolent wyssaną energią leczy wszystkie swoje rany.
Eisai: Do poprawy. → Św. Daria - bohater obdarzony tym urokiem jest w stanie na pierwszy rzut oka rozpoznać, czy ktoś jest człowiekiem, czy nadczłowiekiem.
→ Św. Łucja - babilońska wersja Hakuen. Zezwala na walkę bez używania wzroku. Doskonałe w sytuacjach, gdy widoczność jest ograniczona lub przeciwnik posługuje się iluzją.
Biografia: Drogi Inoki i Hatory zeszły się podczas wykonywania wspólnych misji w czasach, gdy jeszcze funkconowało "Shina & Takeo Inoki - Prywatne Biuro Bezpieczeństwa". Mężczyzna wielokrotnie udzielał swojego wsparcia przy wykonywaniu zadań. Od śmierci Takeo, Shina znalazła w koledze oparcie i oddanego przyjaciela.
Kiedy zealotka wkroczyła w szeregi babilońskiej armii, ich drogi rozeszły się, a Yoshimitsu próbował samodzielnie prowadzić działalność podobną do Prywatnego Biura Bezpieczeństwa. Po kilku latach tęsknota za dawnymi czasami przywiodła go do Arkadii, śladami przyjaciółki. Hatora po odpowiednich szkoleniach,
został wpisany w rejestr jednostek wspierających i na prośbę Shiny przydzielony do służby z zealotką.
Opis: Yoshimitsu, w skrócie Yoshi, jest wysokim, bo prawie 1,90 metrowym mężczyzną. Średnio wysportowaną sylwetkę zakrywa zawsze biała koszula z krótkim rękawem, na punkcie których Yoshi ma bzika. Do kompletu nosi szare spornie w kant.
Blond włosy dość krótko przycięte opadają delikatnie na czoło. Wieczny uśmiech na twarzy dodaje uroku jego czarującym, niebieskim oczom. Hatora to człowiek aż nazbyt optymistycznie nastawiony do świata. Uwielbia przebywać w towarzystwie kobiet, które nagminnie kokietuje, niestety w większości bezskutecznie.
Yoshi posiada również specyficzne poczucie humoru, które tylko on sam jest w stanie zrozumieć.
Uzbrojenie: Dwa karabiny maszynowe typu mini Uzi o pojemności magazynków 32 naboje.
Opis:
Sebastian Infulentius ma 176cm wzrostu i szczupłą sylwetkę. Długie jasne włosy, sięgające do połowy pleców są mocno nażelowane i zaczesane do tyłu. Dość wąskie, jakby wiecznie przymrużone oczy o przenikliwym spojrzeniu mają kolor bardzo jasnej zieleni, a na gładkiej twarzy zakończonej ostrym podbródkiem zawsze gości niemal pogardliwy grymas. Ubiór Coltisa stanowi czarny płaszcz ze srebrnymi obramowaniami rękawów i kołnierza, oraz szare spodnie i koszula w tym samym kolorze. Pod szyją widnieje koloratka - relikt przeszłości, szczególnie jednak upodobany przez Sebastiana. Na lewym ramieniu Coltis wytatuował sobie symbol Lumena, nie jest on oczywiście zwykle widoczny.
Wiara jest silna w Infulentiusie, aczkolwiek często zagłuszana przez racjonalizm. Jak na apostoła Babilonu przystało Sebastian niesie w sobie wiedzę, którą winien podzielić się ze wszystkimi, jednak znacznie bardziej interesują go inne sprawy, jak choćby tępienie nadludzi. Spokój i opanowanie to dwie cnoty jakie posiada ów Babilończyk, naprzeciw tego postawić można jednak znacznie więcej jego wad. Niezdrowe poczucie wyższości nad drugą osobą, zbytnia pewność siebie oraz zamiłowanie do potępiania innych to tylko niektóre z ułomności Sebastiana.
Umiejętności niebojowe:
• Koneksje [Babilon] (1)
• Taktyka (1)
Uzbrojenie:
• Majątek: 175,000 KUA
Crucix, Watcher z celownikiem laserowym, Błogosławieństwo Św. Euzebiusza - szabla z kabłąkowym jelcem, o niezwykle połyskliwym ostrzu, wykończona srebrem. Wzdłuż rękojeści widnieje napis brzmiący "Wiara jest konieczna".
Krąg 1: Silentio
- Powoduje chwilowe zabranie przeciwnikowi oddechu (zniknięcia powietrza z dróg oddechowych aż do głębokości gardła). Gest aktywujący to wyciągnięcie rozpostartej ręki w kierunku przeciwnika.
Pulsus Caeli
- "Vox servi quaeso: Pulsus Caeli gere!" inkantacja ta uruchamia czar zwany "Niebiańskim Uderzeniem" bądź też, według niektórych źródeł "Niebiańskim Pchnięciem". Po inkantacji mag wykonuje gest zaciśniętą pięścią, który ma wpływ na kierunek rzucenia czaru, po czym następuje potężne pneumatyczne uderzenie odrzucające przeciwnika z dużą siłą i niejednokrotnie wysyłające go do 1,5 metra w górę. Fala pędzącego powietrza trwa jeszcze przez chwilę i przygważdża przeciwnika do napotkanej przeszkody (np. ściany) lub uniemożliwia mu szybkie poruszanie się wprzód.
Eisai:
→ Vista (Vision) - bohater obdarzony tą techniką jest w stanie na pierwszy rzut oka rozpoznać, czy ktoś jest człowiekiem, czy nadczłowiekiem.
→ Medrar (Thrive) - magia na stałe zwiększa Siłę lub Szybkość postaci o 1 punkt (nie ma to wpływu na wartość Chi i zapisuje się na zasadzie cecha+1). Raz dokonanego wyboru nie można zmienić.
Biografia: Orphan jest adeptem szkoły Viento. W toku studiów zdołał poznać Sebastiana Infulentiusa Coltisa i nawiązał z nim koleżeńską więź. Ich drogi rozeszły się w pewnym momencie. Kontakt urwał się, ale podziw, jaki wzbudzał w Samaelu jego starszy kolega, pozostał. Coltis stał się niedoścignionym wzorem wierzącego zealoty, odpornego na ignorancję i zakłamanie świata. Jako mniej zdolny uczeń Orphan został wysłany do innej placówki, ale również tam okazywał niechęć do zdobywania nowych umiejętności. Pierwszy czar, którego się nauczył zdawał się być jedynym, którego będzie w przyszłości potrzebował. Poświęcając się studiom nad naturą "Issanni Railguna" Samael Gloria osiągnął niemal mistrzowski poziom w jego opanowaniu. Nawet z tą jedyną magiczną umiejętnością został uznany za dostatecznie wyszkolonego i dostał przydział do pionu Seikigun, dla którego wykonywał zadania mniejszej wagi. Nadszedł jednak odpowiedni czas gdy dowództwo uznało, że siła Orphana nie może się marnować i powinna wesprzeć doświadczonych zealotów. Tym samym Samael zmienia pole bitwy, a przydzielane zadania przyjmują większy kaliber.
Opis: Orphan posiada zaledwie 167 cm wzrostu i jest przeciętnej budowy ciała. Zawsze nosi glany wypastowane na błysk, czarne obcisłe marchewy, oraz skórzaną kurtkę z wszytymi dwoma pasami, których nigdy nie zapina, pozwalając im swobodnie zwisać. Pod kurtką nosi ciemnoszarą dresową bluzę z kapturem pozostającym zawsze na głowie. Spod kaptura wypływa zaczesany na prawo pas włosów w kolorze nadpalonej słomy, odsłaniający jedynie lewe szare oko (prawe, zakryte, jest koloru fioletowego, widać je czasem podczas walki w zwarciu). W pasie przewiązana jest taśma pocisków do cekaemu przyczepiona do ubrania specjalną klamrą pozwalającą na szybkie dobycie nietypowej broni (właśnie tak, cekaemu brak - to taśma jest bronią).
Orphan jest małomówny i nie lubi strzępić języka. Wszystko robi z pozorną niedbałością. Często wkłada ręce w kieszenie, ale wydobywa je nadzwyczaj szybko, gdy wymaga tego sytuacja. Zazwyczaj ma w nich gotową karmę dla jego czaru, np. garść drobniaków.
Krąg 1: Issanni Railgun
- Manipulacja powietrzem wokół przedmiotu pozwala wprowadzić go w powietrzny tor i wystrzelić, nadając maksymalne osiągalne przyspieszenie.
Orphan jest w stanie wystrzelić z niesamowitą prędkością dowolny przedmiot o objętości nie przekraczającej 20 cm sześciennych. Aktywacja czaru następuje poprzez umieszczenie otwartej dłoni przed przedmiotem, który ma zostać wystrzelony.
Ostatnio zmieniony przez Lorgan 20-05-2017, 14:02, w całości zmieniany 24 razy
Hayt Scordare urodził się 7 lipca 1587 roku jako trzecie dziecko Federico i Jeanette. Wychowywał się w bogatej posiadłości rodowej położonej w ekskluzywnej dzielnicy Arkadii. Dzięki ogromnemu majątkowi, jaki zgromadziła jego babka, Rose Scordare, słynna zealotka zwana także Czarną Różą, jego życie opływało w dostatek, jednocześnie od maleńkości wpajano mu wiarę w boga połączonych aspektów – Lumena.
W domu rodziny Scordare nie kryto się z istnieniem magii, jako iż zarówno Rose Scordare, tak i Jeanette nadal pozostawały w czynnej służbie Babilonu. Jakby tego było mało, najstarszy z całego rodzeństwa, brat Hayta, – Robert – podjął naukę w Arkadyjskich Złotych Halach. Miało to ogromny wpływ na malca, który także marzył o byciu potężnym zealotą.
Szczęśliwe dzieciństwo zaczęło powoli dobiegać końca w 1601 roku, gdy Czarna Róża podjęła się swojej ostatniej misji, po której miała przejść na emeryturę. Polegała ona na wytropieniu i zlikwidowaniu niewielkiego ruchu okultystycznego, nim ten rozwinie się w prężny krąg heretycki. Po kilku tygodniach Rose powróciła do posiadłości i, nie zważając na resztę rodziny, oskarżyła Jeanette o zdradę i herezję, a następnie zaatakowała. W holu willi doszło do starcia dwóch zealotek, do którego dołączył także Robert, stając po stronie swojej rodzicielki. Ostatecznie z krwawej jatki zwycięsko wyszła doświadczona i potężna Rose. Obraz dwójki ukochanych ludzi leżących w kałuży krwi pośród zdewastowanego holu, na stałe odbił się w psychice młodego Hayta.
To nie był jednak koniec przykrych wydarzeń w rezydencji Scordare. Na miejsce walki przybył Federico, głowa rodziny, mąż Jeanette i syn Rose. Widząc zwłoki żony i syna, nie namyślając się długo, z furią ruszył na matkę. Okazało się, iż on także dysponuje magią, lecz nie miał szans ze starą egzekutorką – zdołał ją co prawda oślepić, lecz sam został ciężko zraniony i uciekł w ciemną noc, pozostawiając pozostałe przy życiu dzieci na pastwę pół-oszalałej seniorki.
Po tej tragedii Czarna Róża zapadła w długi letarg, nie odzywając się do nikogo, nawet do własnych wnucząt. Niestety, gdy jej stan się nieco poprawił, wydawała się zupełnie odcięta od rzeczywistości Zrozpaczone rodzeństwo starało się odnaleźć ojca, lecz po nim słuch całkowicie zaginął. Nie mogąc wytrzymać chorej atmosfery w szczęśliwej niegdyś posiadłości, postanowili ruszyć własną ścieżką. Dziewczyna rozpoczęła studia na Uniwersytecie Arkadyjskim, zaś Hayt przeniósł się do Isztar, by rozpocząć tam naukę w Zigguracie Płaczu.
Na pierwszym roku szkolenia ujawnił się niezwykły talent strzelecki nastoletniego Scordare. To głównie ze względu na to, Drax, weteran Wojny Światowej, postanowił wziąć go na prywatne nauki. Cały czas rozwijając swoje atuty, młodzieniec studiował także magię cienia, wkrótce opanowując pierwsze zaklęcie ukazane mu przez starego nauczyciela.
Po ukończeniu nauk, Hayt przejął przydomek swojego mistrza i wyruszył z powrotem do Arkadii, by skontrolować plotki o powrocie swego ojca. Niestety, nie dowiadując się niczego szczególnego, a także nie dostrzegając żadnej pozytywnej zmiany w zachowaniu babki, postanowił na stałe zamieszkać w Isztar i podjąć się czynnej służby w imię Lumena. Niedługo po tym Federico zamordował Czarną Różę, przy okazji niszcząc posiadłość.
Trzy kolejne lata Drax spędził na wykonywaniu mniej ważnych misji, starając się jednocześnie śledzić jakiekolwiek wzmianki o Federico, który był terrorystą poszukiwanym listem gończym.
W końcu nadano mu pierwsze poważne zlecenie. Miał wyruszyć do Sanbetsu, by zająć się pewną reporterką, która w pewien sposób naraziła się tamtejszym władzom. Jednak, gdy już się wydawało, że wszystko pójdzie bez problemu, w sprawy wtrącił się mutant. Agent o pseudonimie Rooster, mimo iż początkowo znokautowany przez zealotę, ostatecznie zdołał zamordować dziennikarkę i pobić przeciwnika.
Cudem ocalały, Scordare wrócił do Isztar, gdzie zaszył się, zdołowany po porażce, w swoim niewielkim mieszkanku. Z depresji wyciągnął go dopiero Gregorio Marmante, przyjaciel zapoznany niedługo po rozpoczęciu służby. Zaproponował mu wspólną misję sabotowania planu filmowego, na którym kręcono superprodukcję mającą na celu obniżenie autorytetu Kościoła. Zgodziwszy się, Drax wraz z kompanem wyruszyli do Aztecos.
W jednym z niewielkich miasteczek, zealota natknął się na osobnika bezczeszczącego świątynię Lumena. W chwili, gdy brutalnie uświadamiał mu popełniony grzech, okazało się, iż jest on khazarskim szamanem, awanturnikiem wędrującym po całym świecie.
Doszło do kolejnego starcia z przedstawicielem innej nacji. Choć z trudem, tym razem Scordare zwyciężył, postanawiając jednocześnie, że wzmocni się na tyle, by żaden agent z obcego państwa nie sprawi mu już problemu.
W tym celu Hayt i Gregorio udali się do klasztoru łucjanek, gdzie ten pierwszy odbył swój drugi już rytuał, obdarzający go łaską jednej ze świętych. W trakcie obrzędu poznaje także niezwykle piękną kobietę podszywającą się pod zakonnicę. Rose Viniani, inkwizytorka, jak się później okazało, prosi go o pomoc w pewnej dręczącej ją sprawie. Nie mogąc oprzeć się prośbie dziewczyny, Drax namawia przyjaciela do nadprogramowej eskapady, która ostatecznie kończy się sukcesem. Niestety, Rose znika tuż po rozwiązaniu problemu, więc dwójka magów rusza w dalszą drogę.
Po dotarciu na miejsce, Gregorio postanawia zrobić rozeznanie, co zajmuje mu kilka tygodni. W tym czasie Hayt opracowuje nowe zaklęcie, a także wypytuje o Federico, który ponoć był widziany w okolicy, dowiadując się, iż kręcił się on w pobliżu miejscowych ruin. W końcu misja zealotów przechodzi w ostateczną fazę – bezpośredni atak na miasteczko filmowe, w którym pomagają im sanbetańscy gangsterzy, mający na pieńku z reżyserem obrazu. Szybko się okazuje, iż nad bezpieczeństwem planu stoi nadczłowiek, agent Sanbetsu, który już wcześniej dawał się we znaki babilońskim zealotom. Genkaku.
Pierwszy ściera się z nim Marmante, ponosząc przy tym śmierć. Następnie mutant rusza ku ruinom, które w tym czasie badał Hayt. Dochodzi do walki. Popchnięty żądzą zemsty za śmierć przyjaciela i wspomagany przez nowe zaklęcie, Drax wygrywa z przeciwnikiem. Przed zadaniem ostatecznego ciosu powstrzymuje go jednak nagłe pojawienie się jego ojca. Federico dysponujący potężną magią, nokautuje syna, a następnie znika z artefaktem, po który przybył.
Nieprzytomnego Scordare znajduje ścigająca Federico, Rose Viniani. Inkwizytorka zabiera czarnowłosego do śmigłowca, a następnie odpala bombę, niszcząc w ten sposób całe miasteczko filmowe wraz z okolicą.
W trakcie pobytu w szpitalu, Drax uświadamia sobie, iż poprzez czyny ojca, jego przełożeni mu nie ufają, nim jednak dochodzi do zbyt radykalnych wniosków, odwiedza go piękna wybawicielka – Rose. Po odbyciu krótkiej rozmowy, ruszają wspólnie do Arkadii, do apartamentu dziewczyny, która wyjaśnia mu, co się wokół niego dzieje. Namawia go także do współpracy w celu złapania Federico i jego wyjętych spod prawa towarzyszy.
Pierwszym owocem kooperacji tej dwójki jest podróż na „Władcę sztormu” – ogromny statek, będący światowym centrum nielegalnego handlu bronią. Tym razem do oferty miały także dojść artefakty, a według Viniani grupa Federico była nimi żywo zainteresowana.
Niedługo po zaokrętowaniu dochodzi do krwawej jatki wśród handlarzy, zorganizowanej przez władze Cesarstwa Nag. W skutek dziwnego rozwoju wypadków, Drax staje ramię w ramię z jednym z kompanów ojca naprzeciw niezwykle potężnego rycerza. Początkowo starzec, chwilowy sprzymierzeniec Hayta, ma nawet przewagę nad przeciwnikiem, lecz wkrótce tamten odzyskuje rezon i ukazuje swoją moc, masakrując dziadka w bestialskim ataku. Scordare, po raz pierwszy w życiu czując strach przed starciem z rywalem, ucieka się do podstępu, zmuszając przeciwnika do wyboru między zwycięstwem, oznaczającym równocześnie wybuch całego statku i śmierć, a poddaniem się, będącym jedyną drogą ku ocaleniu ładunku i przeżyciu. Mutant rozsądnie wybiera drugą opcję, a Drax ucieka wraz z Rose.
Kilka miesięcy po tym wydarzeniu, czarnowłosy udaje się do słynnej Wieży Babel, by sprawdzić tam w walce z gladiatorem, ile faktycznie są warte jego obecne umiejętności. Walczy tam z Kurokarim, którego poznał podczas nauki w Zigguracie Płaczu. Wygrywa z ledwością, co uświadamia mu, że czas postawić kolejny krok na drodze rozwoju.
Opis:
Dosyć wysoki (185 cm) mężczyzna o zimnych, niebieskich oczach i czarnych włosach sięgających karku, które są zawsze zaczesywane do tyłu. Ciemna otoczka oczu kontrastuje z niesamowicie bladą cerą, nadając spojrzeniu intensywność. Nos niczym się nie odznacza, usta także. Broda zakończona niewielkim, wąskim zarostem.
Zazwyczaj ubiera się w skórzane, czarne buty, jeansy, białą koszulkę i czarną, zamszową kurtę. Na palcu nosi pierścień z wygrawerowanym symbolem Lumena.
Hayt jest poważną, chłodno kalkulującą personą i rzadko pozwala sobie na okazywanie uczuć, lecz jednocześnie znany otoczeniu jest jako fanatyk. Za obrazę swojego boga jest w stanie zamordować (niekoniecznie od razu - byleby doprowadzić do całkowitego upadku ofiary) bez mrugnięcia okiem,... właśnie, bez mrugnięcia - bowiem przy zadawaniu cierpienia przejawia się jego ukryta cecha - sadyzm. Uwielbia sprawiać jak największy ból, zarówno fizyczny, jak i psychiczny swojej ofierze - daje mu to cholerną satysfakcję. Nie oznacza to jednak, iż nie może załatwić sprawy cicho i szybko, jeżeli wymaga tego dobro sprawy.
Uwielbia piękne kobiety, lecz nie ma mowy o miłości. Flirtowanie, sex - owszem, ale wyżej wymienione uczucie kieruje tylko wobec swojego boga.
Ze względu na specyfikę swojego czaru, podejmuje misje zazwyczaj w nocy, sen zostawiając na dzień - stąd jego niesamowicie blada skóra.
Umiejętności niebojowe:
• Medycyna (2)
• Psychologia (1)
• Taktyka (2)
Uzbrojenie:
• Majątek: 575,000 KUA
• Rewolwer Dragoon
• Miecz Spatha w pochwie przytroczonej z lewej strony do pasa.
Krąg 1: Gente rezzo
- Czar umożliwia "dostęp do świata cieni", jak określa to sam Drax. Przejawia się to w ten sposób, iż użytkownik może wszelkie przedmioty nieożywione (do 200 kilogramów) przenieść w inne miejsce, o ile tylko okrywa je mrok/cień (zarówno rzecz, jak i miejsce docelowe). Zaklęcie ma zasięg do 50 metrów, a cel i miejsce nie muszą być widoczne dla użytkownika, aczkolwiek wtedy czar może się nie udać lub mieć zmniejszoną skuteczność.
Porta Rezzo
- Użytkownik teleportuje się po chwili skupienia, o ile zarówno on sam, jak i miejsce docelowe pozostaje w cieniu. Efektywny zasięg wynosi 50 metrów. Nie trzeba znać dokładnego wyglądu obszaru, do którego planuje się przenieść, chociaż jest to pomocne. Zaklęcie nie może umieścić rzucającego w żadnym ciele stałym, ani wewnątrz jednolitego zbiornika wodnego, w związku z czym dokona automatycznej korekty ukierunkowanej na najbliższą wolną, zacienioną przestrzeń.
Vuoto rezzo
- Zaklęcie ma moc teleportowania, jak w przypadku "Gente rezzo" oraz "Porta rezzo", tym razem jednakże przenosi organizmy żywe wedle woli użytkownika. Czar ma zasięg do 50 metrów, a cel nie musi być widoczny, aczkolwiek wtedy istnieje większe prawdopodobieństwo niepowodzenia. Pierwszym warunkiem działania tej umiejętności jest mrok/cień, który musi pokrywać zarówno cel, jak i miejsce docelowe. Drugim jest odległość, na jaką może zostać przeniesiona wybrana istota - na każdy 1000 Douriki użytkownika przypada dystans 5 metrów.
Krąg 2: Scherzi rezzo
- Saltatio nobis, Regina noctis - po wypowiedzeniu tych słów, użytkownik zyskuje możliwość teleportowania nie całości, a elementu/elementów obiektu nieożywionego. Czar pozwala podzielić cel na nieograniczoną liczbę fragmentów, które następnie są jednocześnie teleportowane w losowe miejsca (w przypadku sporej liczby ogniw) lub wskazane przez użytkownika (jeżeli elementów jest mało). Przy maksymalnym wykorzystaniu potencjału zaklęcia, może dojść nawet do dezintegracji przedmiotu.
Warunkami są dystans dzielący czarującego od celu - do 50 metrów, waga obiektu - do 200 kilogramów, a także mrok/cień, który musi go spowijać.
Eisai: Do poprawy. → Św. Daria - bohater obdarzony tym urokiem jest w stanie na pierwszy rzut oka rozpoznać, czy ktoś jest człowiekiem, czy nadczłowiekiem.
→ Św. Łucja - babilońska wersja Hakuen. Zezwala na walkę bez używania wzroku. Doskonałe w sytuacjach, gdy widoczność jest ograniczona lub przeciwnik posługuje się iluzją.
→ Św. Boromeusz - bohater może stworzyć dodatkowe zaklęcie pierwszego kręgu.
Ostatnio zmieniony przez Lorgan 10-03-2018, 22:14, w całości zmieniany 25 razy
Imię / Nazwisko / Kryptonim:
Nataniel Gabriel / Shander / Egida Wiary
Wiek:
Nieznany.
Biografia:
Spoiler:
Joseph la Marrow, bo tak brzmi jego prawdziwe imię, urodził się w bogatej i wpływowej rodzinie la Marrow, będąc trzecim, pod względem wieku, synem Augustyna, człowieka obdarzonego niezwykłą wręcz charyzmą i darem przekonywania. Można powiedzieć, że rodzina la Marrow była swego rodzaju arystokracją, zdecydowanie wyróżniającą się wśród tłumu. Mieli oni bowiem wiele posiadłości w całym Babilonie a ich wpływy sięgały daleko na wschód. Nie wszystko jednak było tak piękne i Augustyn często wpadał w konflikty z wieloma instytucjami, które mają wiele do powiedzenia w Babilonie, wśród nich znajdował się też Kościół Powszechny. Mimo to, rodzina la Marrow była bardzo religijna i to zadecydowało o tym, że Joseph zanim się narodził był już przypisany klerom. Chłopak, gdy skończył 10 lat i miał zostać zabrany spod opieki matki i przekazany kościołowi gdzie zdobędzie odpowiednią wiedzę by szerzyć "dobrą nowinę", został uprowadzony przez swojego stryja, który z kolei nie chciał pogodzić się z tym, że Augustyn zamierza wraz ze swoim synem oddać 1/6 swojego majątku kościołowi aby "zatrzeć stare rany". Gabriel, bo tak nazywał się stryj chłopca, był przez niego uważany za ideał człowieka wiary i honoru, dlatego jego czyny sprawiły podwójną przykrość Joseph'owi i odbiły się później na jego zdrowiu. Młodzieniec nie chciał nic jeść przez co pobladł i popadł w anemię, przez którą organizm chłopaka stracił odporność a to przyczyniło się do poważniejszych chorób. W tym samym czasie u braci Joseph'a obudziły się demony żądzy i władzy co ostatecznie przyczyniło się do "Dnia Czerwonego Słońca". Był to rok 1581 i mówiono, że przez cały dzień świeciło czerwone słońce, chcąc pokazać zbrodnie jakiej się dopuszczono w nocy. Rafael i Michael, dwaj najstarsi bracia postanowili siłą przejąc władze i majątek ojca, który to przepisał wszystko na swoje czwarte dziecko Elonorę. Okrutnie mordując najbliższych Rafael poczuł, że i jego brat, najstarszy z rodu stoi mu na drodze po majątek. Widać, Michael wywnioskował to samo gdyż obaj bracia zabili się nawzajem a ich ciała legły w kałuże krwi pośród ciał najbliższych. Cała ta sprawa była jak zbawienny cud dla Gabriela, który to otrzymał cały rodzinny majątek, a tym samym chłopak nie był mu już potrzebny. Wedle woli brata, oddał Josepha do kleru a po trwającej tydzień negocjacji zostawił też 1/8 majątku, którą kościół przyjął z nieukrywaną radością.
Lata 1582-87 były dla chłopaka istną męką, choroby dalej się go trzymały a gdy pod koniec roku 81 dowiedział się o czynie swoich braci przestał mówić a jadł tyle by nie zemrzeć z głodu. Wszystko zmieniło się w 1588 roku kiedy to Joseph obchodził swoje 17 urodziny. Nie wiadomo dokładnie co się stało, jednak mówi się o tym, że chłopakowi objawił się jeden z wysłanników samego Lumena, który ukazał mu drogę jaką ma od tamtej chwili kroczyć i nadał mu imię Nataniel, jako, że jest darem od Boga i wielkie czyny mu są przypisane. Nikt nie spierał się z chłopakiem i od 14 dnia pierwszego miesiąca roku 1588 był znany jako Nataniel. Mówiono na niego "Odrodzony" gdyż jak feniks odradza się z popiołów, tak i on odrodził się zostawiając za sobą proch i popiół przeszłości. Losy między rokiem 1589- 95 nie są dokładnie znane. Mówi się, że jest to czas, w którym Nataniel studiował i zdobywał coraz większą wiedzę. Kolejna większa wzmianka na jego temat jest dopiero w 1596 roku, kiedy to jako 25 letni już mężczyzna miał złożyć śluby i wyrzekając się ziemskich pokus żyć jako prosty klecha w jednym z zakonów. Tam mowa jest o drugim objawieniu się Natanielowi istoty świętej, która nakazała mu kroczyć inną ścieżką gdyż nie taki jest jego los. Nazwała go Shanderonium, Egidą Wiary i ukazała mu wizję budynków Inkwizycji, które to miały być znakiem i celem jego wędrówki. Tak oto Nataniel nie złożył ślubów lecz pozostając dalej jako Boży wysłannik, nadał sobie nazwisko Shander a gdy przyjął wszystkie sakramenty na drugie imię wziął Gabriel gdyż w tym samym roku jego stryj umarł a Nataniel chciał w ten sposób uszanować pamięć o wielkim człowieku i swoimi czynami zmazać plamę krwi, którą naznaczone było to imię. Rok później udał się do domu stryja by oddać mu cześć i złożyć modlitwę nad jego duszą. Wtedy też otrzymał od Natali, żony Gabriela, pierścień i list z pieczęcią rodziny la Marrow. Nataniel wyjechał dzień później na palcu nosząc pierścień, który to pamiętał na palcu swego ojca a list ciągle zapieczętowany trzyma schowany przy sercu. Gdy przyjdzie czas otworzy i przeczyta jego zawartość, jednak jeszcze nie teraz.
Od roku 1599 wykonywał różne misje i zadania, które otrzymywał od zwierzchników kościoła powszechnego i inkwizycji.
Opis:
Nataniel jest średniego wzrostu, liczy on bowiem 176cm, mężczyzną o kasztanowych włosach średniej długości. Jego twarz jest smukła i nieco bladawa, przyozdobiona przydługim zarostem, który rozciąga się wzdłuż dolnej szczęki, pomału zaczynając formować się w swego rodzaju brodę. Twarz zaczynają też pokrywać zmarszczki, zapewne większość z nich powstała na skutek przemęczenia niż ze starości. Mimo wyglądu, który niewątpliwe go postarza, w jego małych, błękitnych oczach ciągle bije przenikliwe, pełne życia spojrzenie, które dokładnie lustruje cały otaczający go świat z równą ciekawością co 30 lat temu, gdy był pełnym życia dzieckiem. Mimo częstych chorób za młodu i nieodwracalnemu już pogorszeniu się odporności organizmu, Nataniel nie zrezygnował z aktywnego trybu życia. Jego ciało jest smukłe z wyraźnie zarysowanymi mięśniami, gdzie nie gdzie znaleźć można niewielkie skaleczenia i blizny. Ubrany najczęściej jest w nieco przetarte jeansy i białą koszulkę z krótkim rękawem. Buty z ciemnej brązowej skóry i płaszcz z materiału o tym samym ciemnobrązowym kolorze. Na wskazującym palcu lewej ręki nosi srebrny pierścień.
Shander spędzając większość życia pośród klechów nauczył się spokoju i opanowania. Jest osobą, która najpierw myśli potem działa, dzięki czemu do tej pory udawało mu się wracać bez większego szwanku. Mężczyzna ma słabą głowę dlatego też stara się nie pić wcale lub niewiele. Na ogól udaje mu się być poważnym jednak lubi żartować i prowadzić luźne konwersacje. Nie jest typem samotnika jednak woli małą zgraną paczkę niżeli tłumy. Jest on osobą bardzo religijną jednak daleko mu do fanatyzmu jednak tak jak i jemu podobni, Nataniel dąży do tego aby stworzyć jedność religijną, przez co stara się w pozbawiony przemocy, łagodny sposób ( o ile jest to możliwe) przekonać osoby w Babilonie uważanych za heretyków, by nawrócili się na ścieżkę, którą on sam kroczy. Chociaż sam nie składał żadnych ślubów, uważa się za kogoś w rodzaju księdza i często się zachowuje jak typowy klecha starając się nawracać i przekazywać nauki kościoła.
Uzbrojenie:
• Majątek: 0 KUA
Nataniel nosi ze sobą prawdziwy arsenał. Wychodzi z przekonania, że nigdy nie wiadomo z kim ma się do czynienia i lepiej być przygotowany na wszelką ewentualność. W skład jego broni wchodzą:
Przy sobie:
• Dragoon x1
• Nóż do rzucania x2
• Scyzoryk kieszonkowy x1 Broń noszona w futerale:
• Magnum No. 2 x1
• Singer x2
Krąg 1: Unieruchomienie
- Zaklęcie polega na tym, że jeśli przeciwnik znajduje się na podłożu kamienistym lub ziemnym, możliwe jest unieruchomienie go poprzez wyrośnięcie z podłoża "rąk", które chwytają ofiarę za nogi unieruchamiając go. Trwa to góra 15 sec. jeśli jest się w promieniu 60 metrów, każde 10m dalej zmniejsza czas działania o 5 sec. W takim przypadku będąc w odległości 90m jesteśmy całkowicie bezpieczni.
Eisai: Do poprawy. → Św. Daria - bohater obdarzony tym urokiem jest w stanie na pierwszy rzut oka rozpoznać, czy ktoś jest człowiekiem, czy nadczłowiekiem.
Ostatnio zmieniony przez Lorgan 14-03-2018, 08:57, w całości zmieniany 13 razy
Biografia:
Chłopak urodził się w najbogatszym mieście Babilonu, Arkadii. Nie myślcie jednak, że pochodził z bogatej rodziny, miał służbę i willę z basenem. Niestety prawdopodobnie każde najbogatsze miasto jest jednocześnie tym najbiedniejszy. Mimo, że z zewnątrz piękne budynki starają się ukryć prawdę obok przepychu, w ciemnych uliczkach znajduje się margines społeczny, który z trudem się tutaj utrzymuje. Chłopak zaraz po urodzeniu został porzucany w przyklasztornym sierocińcu przez swoją matkę. Bredziła ona o strasznej magii, mrocznych rytuałach i prosiła o zaopiekowanie się przez pewien czas jej nowo narodzonym synem. Miała po niego wkrótce wrócić jednak po niepełnym miesiącu straż znalazła ją w ciemnej ulicy z poderżniętym gardłem. Sprawę szybko wyciszono, a jej dziecko wychowywało się dalej w sierocińcu. Nie miał tam co prawda tak źle jednak nieludzka praca, do której zmuszano małe dzieci przekonała go do próby ucieczki z tego miejsca. W wieku ośmiu lat w nocy uciekł przez okno za pomocą związanego prześcieradła. Noc była pochmurna więc nie miał żadnych problemów. Jednak szybko przekonał się co oznacza życie na własną ręka dla samotnego ośmiolatka w tym mieście. Bez pracy, schronienia i jedzenia tułał się przez ulice, aż pewnego dnia, gdy był na skraju wycieńczenia fizycznego został znaleziony przez starą kobietę. Była ona nazywana wiedźmą, ponieważ znała się odrobinę na magii. Dowodziła ona również jedną z wielu grup przestępczych w mieście. Przyjmowała małe dzieci, które uczyła kraść, aby przeżyć. To samo spotkało młodego chłopca. To ona dała mu imię Kagashimi Kagami. Chłopak wykonał parę samodzielnych skoków na domy bogatych kupców. W trakcie szkolenia jego pani uczyła go magicznych sztuczek. Był bardzo pojętnym uczniem i szybko przyswoił sobie wiele umiejętności. Po dwóch latach jednak został nakryty na kradzieży u jednego z wpływowych mieszczan. Mimo że uciekł, handlarz postanowił ścigać chłopaka za wszelką cenę. Wynajął wielu zabójców. Kagami musiał szybko znaleźć jakiś sposób na wydostanie z miasta lub zostanie nietykalnym. Wówczas postanowił przystąpić do kościoła. Słyszał od starej wiedźmy, że członkowie tej organizacji poszukują ludzi z mocą magiczną i zapewniają im nietykalność. Nawet najbardziej wpływowi kupcy obawiali się kościoła. Zapukał więc do drzwi najbliższego przybytku Lumena z nadzieją o przyjęcie.
Opis:
Chłopak w wieku 10 lat miał 1,5m wzrostu. Wyjątkowo szczupły co czyni go zwinnym w walce. Nieobcinane czarne włosy delikatnie spływają mu na ramiona. Zwykle nosi czarny obcisły strój składający się z długich spodni i bluzki bez rękawów. Jego ruchy są niemalże niesłyszalne dla przeciętnego człowieka. Mimo swojego młodego wieku, poznał ból życia, który bardzo szybko wprowadził go w dorosłe życie. Zachowuje się jak osoba pełnoletnia.
Krąg 1: Znikanie - zaklęcie potrafi teleportować na niewielkie odległości. W zależności od wielkości przedmiotu ten zasięg się zmienia. Przelicznik wynosi mniej więcej 1m na 100kg. Miejsce docelowe musi być widziane przez bohatera. I musi być w tym miejscu lub bezpośrednio pod nim cień.
Eisai: Do poprawy. → Św. Teresa - babilońska wersja Ikusaiji. Po wybraniu tego uroku bohater znosi efekty ran, jakby jego Witalność była wyższa o 1.
Ostatnio zmieniony przez Lorgan 14-03-2018, 08:57, w całości zmieniany 11 razy
