Posty: 102
Wiek: 37
Dołączył: 07 Lut 2012
Skąd: Z przypadku
|
| Napisano 22-08-2012, 00:50 [Czarek] Wariacje tłumaczeniowe
|
Cytuj
|
Istnieje pewien stary pogląd, według którego wszystko, co po łacinie, brzmi ładnie, podniośle, uroczyście. I chyba rzeczywiście tak jest, nawet jeśli to, co ładnie brzmi, niekoniecznie ładną ma treść.
Gdzieś między jednym a drugim papierosem pomyślałem sobie, że warto by się takim kontrastem pobawić. Na ogień wziąłem wierszyk Andrzeja Krzyckiego.
Zacznijmy może od oryginału, który brzmi następująco:
In vetulam hircissantem
Est rugosa tibi facies, est forma Meaerae,
Gorgoneus crinis, pestifer oris odor.
Et superas annis Hecubam, pallore cadaver,
Prominet e labiis dens niger usque tuis.
Et stillat nasus, stillant rubra lumina semper,
Pendet ad umbiculum flavida mamma tuum.
Dextra riget scabie, duo dolia venter et anus,
Cruraque Franciaco marcida fonte scatent.
Denique sive sedes, sive is loquerisve tacesve.
Dedecet, immo mera est nausea quidquid agis.
Et tamen ornaris gemmis, ornaris et ostro,
Roreque odorifero tempora cana rigas.
Sicque inter teneras decumbis culta puellas,
Sic mixta es festos inter ubique choros.
Et ludis, rides, limo blandiris ocello
Cuilibet et tenues fingis inepta sonos.
Quid quod equo veheris, sella sublimis, eburna,
Pulchrarumque omni fungeris officio.
O larva, o facies, aevo ingratissima nostro,
Tene putas spolium corids habere mei?
Desine, nam non est mea tam vesan libido,
Ut ruat in capuli paecipitata decus.
Jeśli nie uczyliście się łaciny albo uczyliście się tak, żeby broń Boże nie mieć z nią w przyszłości do czynienia – brzmi ładnie, co nie? Dodajmy, że napisano to w dystychu elegijnym, czyli mierze metrycznej przeznaczonej dla utworów miłosnych (elegii miłosnej).
Tymczasem tytuł tej zabaweczki w grzecznym, podręcznikowym tłumaczeniu to "Na zgrzybiałą staruchę", a mocniej i bliżej faktu - ,,Na staruchę walącą gównem".
Pobawiłem się tym kilka chwil. Jako że nie poczuwam się do bycia poetą, nie jest to przekład poetycki – tyle, że wrzuciłem jakiś rym. Porządku sylabicznego i pauz pilnować mi się nie chciało. Za to, przekład jest dość wierny, pomijając wyrzucenie terminów mitologicznych, które dla nieuświadomionego czytelnika są puste i nieprzyjemne.
Z ,,ładnej elegii" wyszło mi coś takiego:
Na staruchę walącą gównem
Czerwony twój ryj, z kształtu jesteś pokraką
Na głowie wężowe włosie, z ust smrodliwa woń.
Stara jak dinozaur, trupa bijesz bladością,
A z gęby nalanej czarny sterczy ci ząb.
Leje się z nosa, cieknie i z gał
przekrwionych; do pępka zwisa ci zwiędły biust.
Łapa o łapę od świerzbu swędząca
Się drapie, dupa i bebech niepohamowany mają spust,
Siedzisz, gadasz, milczysz – siara ta sama,
Cokolwiek zrobisz, od razu rzygać się chce.
W błyskotki i ciuszki nadal stroisz się cała,
Na czachę siwą drogi perfum leje się.
I rżysz, i używasz, i zezujesz zalotnie,
I do wszystkich brednie byś szczebiotała.
Po cóż twój tyłek na zdobnym tronie
rozlany, jakbyś urząd jaki sprawowała?
O larwo, ryju brzydki, zakało okolicy,
Łudzisz się, że serce me w garści twej?
Daj se siana: choć samicy spragniony,
Pożądaniu nie ulżę w trumnie tej.
Taką mniej więcej postać mogła mieć łacińska obscena. Dodajmy, że autor oryginału, czyli Andrzej Krzycki, był wysokim urzędnikiem koronnym i...arcybiskupem gnieźnieńskim, czyli prymasem Polski vel najwyższym pasterzem wszystkich chrześcijańskich duszyczek monarchii Jagiellonów, najpotężniejszego i największego państwa ówczesnej Europy.
Łups? 
Pzdr.
PS. Można też w drugą stronę. 'Fac mi curva cholera' – brr, ale brzydko! A znacznie niewinne: ,,zrób mi krzywe warzywa". Niestety, sam tego nie wymyśliłem  |
World on fire with a smoking sun,
Stops everything and everyone,
Brace yourself for all will pay,
Help is on the way! |
| Ostatnio zmieniony przez Starke 09-09-2012, 00:22, w całości zmieniany 5 razy |
|
