Dwa światy istniały od zawsze. Ten normalny i ten magiczny. Mieszkańcy miasta zwanego Dziurą obawiali się istot władających magią. Kryli się w domach kiedy padał deszcz przesiąknięty magicznym pyłem ale i tak codziennie pracowali i żyli w mieście nienaturalnie mocno przesiąkniętym oparem magii. Co roku umierała wielka ilość ofiar magicznych eksperymentów.
W takim mieście żyją Kaiman i Nikaido -z powołania łowcy magicznych istot. Kaiman jest ofiarą magii - jego głowa to przerażający pysk jaszczura. Na domiar złego wewnątrz paszczy żyje mu duch człowieka, o którym Kaiman nic nie wie - zresztą jak o całej swojej przeszłości. Dlatego też poluje - aby się dowiedzieć kim jest, odzyskać swoją twarz i dowiedzieć się czemu jest niewrażliwy na magię (choć pomaga to przy polowaniu).
W magicznym świecie też nie wszystko jest idealne. Wartość "człowieka" określa ilość i rodzaj magicznego dymu jaki potrafi wyprodukować. Każdego reprezentuje najpierw jego maska - atrybut swego rodzaju władzy - unikatowa dla każdego. Każdy ma od urodzenia tylko jeden talent magiczny. Jeśli talent jest przydatny można liczyć na niezłe życie. Zdarzają się jednak magiczne istoty, których umiejętności w tworzeniu dymu są bliskie zeru. Nieszczęśnicy, którzy nawet nie uświadamiają sobie jakim talentem dysponują. Los takich "śmieci" nie jest wesoły. Nie są traktowani lepiej niż mieszkańcy Dziury.
En to szycha w magicznym świecie. Dysponuje rzadką i potężną magią, której z powodzeniem i znaczną umiejętnością potrafi używać. Wie o wszystkim co dzieje się w świecie magii dzięki kontaktom z najpotężniejszymi mieszkańcami tego świata - Diabłami. Również dzięki temu znany jest praktycznie każdemu magicznemu oseskowi. Codziennie mówi o nim telewizja, a wydawana w jego ogromnej posiadłości gazeta skrupulatnie opisuje wszystkie szczegóły jego życia.
Pewnego dnia "oczy" En'a spoczywają na Kaimanie. Dlaczego jaszczuroludź morduje jego "rodzinę"? Skąd w Dziurze istota odporna na magię?
Z czasem historia zatacza coraz większe kręgi. Poznajemy szczegóły historii każdej z postaci, czujemy sympatię do każdej z nich aby za chwilę opowiedzieć się po stronie aktualnego przeciwnika.
Dorohedoro to dziwna manga. Mroczny, pokręcony jak precel świat budowany dzięki sugestywnej kresce i klimatowi tajemnicy. Dotychczas jednym ciągiem w sumie przeczytałem 14 tomów i chcę więcej. W każdym tomie odkrywają się nowe tajemnice ale na szczęście poznajemy też wiele odpowiedzi. Syndrom "jeszcze jednej strony" wyjątkowo mocno towarzyszył mi w tym przypadku. Polecam gorąco.
Oj się dzieje. Szkoda, że nikt nie czyta tej mangi bo według mnie naprawdę warto. Opisywać obecnej fabuły nie ma sensu więc poda tylko adres strony gdzie można dopaść tomiki 1-16 jakie ukazały się dotychczas.
